Over de auteur
Willem de Bruin werd geboren op 3 januari 1951 in Oosterbeek, de plaats waar hij ook opgroeide. Vanaf de voltooiing in 1973 van zijn studie aan de School voor de Journalistiek in Utrecht tot 2010 was hij werkzaam als journalist. De eerste jaren werkte hij bij het dagblad De Waarheid, daarna werd hij eindredacteur van het maandblad Milieudefensie. Het grootste deel - bijna 23 jaar - van zijn loopbaan was hij in dienst van de Volkskrant.
Bij deze krant begon hij als redacteur binnenland en werd later eindredacteur van de opiniepagina en van de zaterdagse opiniebijlage. De laatste jaren was hij coördinator van het commentatorenoverleg, de senior-redacteuren die bij toerbeurt verantwoordelijk waren voor het dagelijkse hoofdredactioneel commentaar in de krant. Naast commentaren schreef Willem de Bruin beschouwingen en essays over een breed scala aan onderwerpen voor diverse rubrieken en bijlagen.
In 2010 maakte hij, nadat PCM - de uitgever van de Volkskrant - was samengegaan met de Vlaamse Persgroep, gebruik van een regeling voor vrijwillig vertrek. Sindsdien is hij actief als schrijver van boeken over geschiedenis. In maart 2014 verscheen bij uitgeverij AtlasContact Je moet hier zijn geweest, een boek over Oosterbeek als Nederlands eerste kunstenaarskolonie. Uit zijn bijzondere belangstelling voor Latijns Amerika, vloeide in 2017 het boek De koningin van Paraguay voort. Voorjaar 2019 verscheen zijn derde boek: De Gouden Rots, over de bijzondere, in de vergetelheid geraakte geschiedenis van St. Eustatius, sinds 2010 een Nederlandse gemeente in de Caribische Zee.
Behalve genoemde boeken schreef Willem de Bruin een groot aantal bijdragen voor het Historisch Nieuwsblad en is hij medewerker van het tweewekelijks verschijnende Argus.
Gezicht op St. Eustatius.
Je moet hier zijn geweest
Oosterbeek: Nederlands eerste kunstenaarskolonie
De Slag om Arnhem in september 1944 maakte op ruwe wijze een einde aan de bloeitijd van het nabijgelegen Oosterbeek, de jaren waarin het villadorp landelijke faam genoot als toeristische trekpleister en trefpunt van de elite.
De ‘Gouden Eeuw’ van Oosterbeek, zoals die wordt beschreven in het boek Je moet hier zijn geweest, begon met de komst naar het dorp van enkele landschapsschilders in de jaren veertig van de negentiende eeuw. Al snel ontstond een bloeiende kunstenaarskolonie naar het voorbeeld van het Franse Barbizon.
Spil van Nederlands eerste kunstenaarskolonie was Johannes Warnardus Bilders. Om hem heen verzamelden zich aanstormende talenten als Paul Gabriël, Anton Mauve en Willem Maris. Zij zouden later naam maken als vertegenwoordigers van de Haagse School.
Het ‘on-Nederlandse’ landschap van de Veluwezoom trok na de opening van de spoorlijn Amsterdam-Arnhem in 1845 ook veel welgestelden uit het westen van Nederland. In hoog tempo veranderden de voorheen kale heuvels in lommerrijke buitenplaatsen. In hun voetspoor volgden de toeristen, die van Oosterbeek een van
de populairste binnenlandse vakantiebestemmingen maakte.
Gerard Bilders - Weiland bij Oosterbeek (1860). Collectie Rijksmuseum.
De Koningin van Paraguay
Een noodlotsdrama in het hart van Zuid-Amerika
Een Ierse courtisane in Parijs wordt de maîtresse van een Zuid-Amerikaanse dictator en raakt betrokken bij een van de bloedigste conflicten uit de moderne geschiedenis; weinig vrouwen in de negentiende eeuw leidden zo’n dramatisch leven als Elisa Alicia Lynch (1833-1886). Als geliefde van Francisco Solano López, dictator van Paraguay, bekleedde Elisa Lynch nimmer een officiële functie, maar als ‘ongekroonde koningin’ van deze Zuid-Amerikaanse republiek was haar invloed groot.
De nu vergeten Paraguay Oorlog (1864-1870) kreeg in Zuid-Amerika de veelzeggende bijnaam de ‘Grote Oorlog’. In dit conflict dat het continent zes jaar in zijn greep hield, nam Paraguay het op tegen Brazilië, Argentinië en Uruguay; een strijd die aan bijna de hele mannelijke bevolking van Paraguay het leven kostte. Elisa Lynch werd na de onvermijdelijke nederlaag verweten López te hebben wijsgemaakt dat hij was voorbestemd de ‘Napoleon van Zuid-Amerika’ te worden. Het zou hem er toe hebben verleid een oorlog te beginnen die hij nooit kon winnen.
López zou de strijd niet overleven; Elisa Lynch wist het vege lijf te redden en stierf uiteindelijk verarmd en vergeten in Parijs.