Op 3 oktober verschijnt bij Uitgeverij AtlasContact
een nieuw boek van Willem de Bruin

Waarom Nederland en België toch uit elkaar gingen

1815-1839

Nog geen tweehonderd jaar geleden vormden Nederland, België en Luxemburg één staat; een episode die in ons collectieve geheugen inmiddels ver is weggezakt. Wat weten wij nog van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, de naam waaronder in 1815 de Noordelijke en Zuidelijke Nederlanden weer werden samengevoegd? In 1830 viel het nieuwe koninkrijk alweer uiteen en kreeg Nederland er een nieuw buurland bij: België.

De natie die de leiders van de revolutie in 1830 voor ogen stond, heeft na een veelbelovend begin nooit de gedroomde vorm gekregen. Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw heeft een reeks ‘staatshervormingen’ van de Belgische eenheidsstaat een federatie van twee verregaand zelfstandige landsdelen – Vlaanderen en Wallonië - gemaakt met Brussel als een piepend scharnier.

Nu Vlaanderen en Wallonië steeds verder uit elkaar drijven, dringt zich opnieuw de vraag op: waarom wilde het Zuiden zich destijds van het Noorden afscheiden? Was het een illusie te denken dat de kloof na een gescheiden bestaan van eeuwen nog overbrugd kon worden? Was deze breuk daarom onvermijdelijk of had het ook anders kunnen aflopen? Leggen we een vergrootglas op de gebeurtenissen dan laat de Belgische Revolutie vooral zien hoe de dynamiek van een opstand de hoofdrolspelers soms een andere richting opstuurt dan hen aanvankelijk voor ogen stond.